„Cisza jest metafora czystego, nieingerującego spojrzenia, jakie należy kierować na ten rodzaj dzieł, które przemawiają dopiero wtedy, gdy się je ogląda, i są tak nienaruszalane , że nawet wnikliwe badanie nie może zakłócić ich wewnętrznej spójności. Odbiorca podchodzi wówczas do dzieła jak do krajobrazu. Krajobraz nie domaga się , by widz go „zrozumiał” , uznał za istotny, przejął się nim, bądź poczuł doń sympatię. Woli raczej, by widza w ogóle nie było i by niczego mu nie dodawał.  Kontemplacja w ścisłym znaczeniu stanowi zatracenie się odbiorcy. Przedmiot, który jest jej wart, unicestwia postrzegający podmiot.” 

Susan Sontag „Style radykalnej woli”, Karakter, Kraków 2018.