Znalazłam w sobie siły aby się zmotywować, wracam choć nie w pełni chętnie do ćwiczeń, kuriozalnie to postępy w treningu wpłynęły na moje nastawienie. Niedługo koniec EPIC, jego kontynuacja wygląda jak dla tych co mają II stopień wtajemniczenia (bardzo chcą być mega fit i orać jak wół dla określonych efektów) i trochę mnie przytłacza. Nie da się wciąż piąć w górę, wciąż być lepszym i lepszym.

W trakcie swojej prelekcji Marcora przedstawił klasyczny już przykład tej zależności, pochodzący z eksperymentu przeprowadzonego w 1986 roku przez francuskiego naukowca Michela Cabanaca. Poprosił on ochotników, by oparli się o ścianę z ugiętymi nogami, jak gdyby siedzieli na nieistniejącym krześle. Badani mieli utrzymać tę pozycję tak długo, jak tylko zdołają, a naukowiec zapewniał różne nagrody za każde kolejne 20 sekund wykonywania tego ćwiczenia. Gdy nagrodą było 20 centymów za 20 sekund, średni czas, po którym mięśnie czworogłowe uczestników eksperymentu odmawiały posłuszeństwa, wynosił nieco powyżej dwóch minut; kiedy z kolei badani otrzymywali za każdych 20 sekund 7 franków i 80 centymów, ich wytrzymałość w cudowny sposób ulegała podwojeniu. Gdyby moment przerwania ćwiczenia był następstwem całkowitego wyczerpania mięśni, skąd wiedziałyby one o wyższej nagrodzie?

 

Alex Hutchinson Wytrzymałość

Życzę każdemu, aby znalazł coś, czym dla uczestników eksperymentu było 7 franków i 80 i aby wytrzymałość uległa cudownie podwojeniu. Powodzenia.