„Jakże pięknie rozwinął się mały Giebenrath! Niemalże sam, z własnej woli zaniechał wałęsania się i zabaw. Od dawna już nie zdarzały mu się bezmylne wybuchy śmiechu w czasie lekcyj, pozwolił sobie również wyperswadować ogrodnictwo, chowanie królików i owo utopione wędkarstwo.