„Świadomie lub nie, społeczna dominacja zawsze chodzi nam po głowie. Przejawiamy typowe dla naczelnych reakcje mimiczne, na przykład rozciąganie ust i odsłanianie zębów i dziąseł, kiedy musimy wyjaśnić naszą pozycję społeczną. Ludzki uśmiech wykształcił się z sygnału ustępowania, co wyjaśnia, dlaczego kobiety zazwyczaj uśmiechają się częściej niż mężczyźni. Istnieje mnóstwo sposobów, w jakie nasze zachowanie, nawet najbardziej przyjazne, wskazuje na możliwość agresji. Przynosimy kwiaty lub butelkę wina, kiedy naruszamy terytorium innych ludzi, a pozdrawiamy się, machając otwartą dłonią, który to gest wywodzi się, jak się uważa, od pokazywania, że nie jesteśmy uzbrojeni. Formalizujemy nasze hierarchie – przez postawy ciała i ton głosu – do tego stopnia, że doświadczonemu obserwatorowi wystarczy kilka minut, aby określić, kto lokuje się wysoko, a kto nisko na słupie totemicznym. Ludzkie zachowania nazywamy na przykład „całowaniem w tyłek”, „czołganiem się”, „biciem się w piersi”, a każde z tych określeń odnosi się do oficjalnych kategorii zachowań w mojej dziedzinie badań, co sugeruje, że w przeszłości swoje miejsce w hierarchii wyrażano bardziej fizycznie.
(…)Uwielbiamy naśmiewać się z tych na szczycie. Zawsze jesteśmy gotowi ich obalić, co władcy wiedzą aż za dobrze.”