Marta Eloy Cichocka – „Zamiast wstępu: „Potencjalny czytelniku, przeskakujący wstępy i posłowia: trzymasz w ręku antologię 11 autorów czterech narodowości, czterech kobiet i siedmiu mężczyzn mieszkających w pięciu różnych krajach; tworzących jednak we wspólnym sobie języku: hiszpańskim. (…) Łatwo zapomnieć, że literatura to ludzie, a kultura to przejaw komunikacji między ludzkiej. I dlatego warto proponować poetom powrót z marginesów parnasów literackich do centrum polis, na spotkanie ze zwykłym czytelnikiem – śmiertelnikiem.
(…) …powstał projekt „Literatura to ludzie, kultura to komunikacja”, promujący współczesną literaturę hiszpańskojęzyczną wśród polskojęzycznych odbiorców. (…)
Bezpośrednim celem projektu „Literatura to ludzie, kultura to komunikacja” staje się zatem tworzenie nowych przestrzeni komunikacji dotyczącej literatury, z udziałem wybitnych twórców literatury, poetów, prozaików średniego i młodego pokolenia z krajów hiszpańskojęzycznych. (…)
A zatem 111 wierszy 11 poetów języka hiszpańskiego. Niepełna, acz reprezentatywna panorama hiszpańskojęzycznej poezji współczenej. To poezja roczników 70. i 80. Poezja debiutantów i wytrwanych literackich graczy. Poezja ironicznych wykładowców akademickich i energicznych laureatów stypendiów twórczych. Od wierszy flirtujących z inspiracjami średniowiecznymi, poprzez odarte z rymów i złudzeń sonety, po niepoprawne politycznie masifesty. Poezja konkretna. Poezja abstrakcyjna. Poezja konceptualna. Poezja konfesyjna. Poezja o wielu twarzach – co najmniej jedenastu – które łączy wspólny mianownik (poza kontekstem samej antologii): jest to poezja napisana w języku hiszpańskim.”
Marta Eloy Cichocka – „Panorama współczesnejpoezji hiszpańskojęzycznej u progu XXI wieku”
Motyle
Cristián Gómez Olivares
„Wysłali nas po świnię. Do Solon,
dziesięć mil od Iowa City. Rzeźnik
miał wszystko gotowe, zapytał nas (ekipę
stanowili kucharz, kochanek kucharza
i wsparcie moralne, które załatwiało resztę), czy
chcemy ją pociętą w motyla. Ignorant,
zapytałem kucharza, o co chodzi. Ten
wskazał na świnię wiszącą na ścianie,
otwartą na oścież, każda z części
rozciągała się na bok, przypominając
jednocześnie motyla i test Rorschacha.
Tak, właśnie tak ją chcieliśmy, właśnie tak
ją zataszczyliśmy do ciężarówki, gdzie
wsparcie moralne było teraz trochę bardziej
skuteczne. Tak ją wsadziliśmy do dziury, którą
wykopaliśmy z rana, w oczekiwaniu na
przyjście gości i pożarcie tych funtów,
które kupiliśmy, upiekliśmy i podaliśmy.
Tego popołudnia było ich chyba e dwustu. Niektórych
nawet nie znałem. Prawe skrzydło świni
poszło szybko. Lewe dokańczaliśmy –
-kucharz, jego kochanek i moja rodzina – przez
cały tydzień. Sto pięćdziesiąt funtów tego
zwierzęcia pożarte po kawałeczku przez mrówki.
(tłum. Wojciech Charchalis)
"Jedyne o co proszę tych, którzy stoją na czele wydziałów języka hiszpańskiego, to żeby w końcu zaczęli uczyć nas hiszpańskiego. Nie wierzę w immersję ani w communicative approach.."
Cristian Gomez Olivares
„Na bezchmurnym niebie nie ma punktów odniesienia
by stwierdzić co dalekie a co bliskie. (…)
filmy skradły nam nawet zachód słońca.
Autobus skradł nam tę podróż.”
Enrique Winter
"Poezja to przestrzeń kontaktu: przekład to przestrzeń działania"
Marta Eloy Cichocka
„Kiedy życie stało się niekończącym odraczaniem jutra, pojawia
się ten idealny moment, apy powrócić wzrokiem na kamień i wraz z nim
zrozumieć spokój drogi. Nie narodziliśmy się dla ucieczki. Czas odracza
ślady, których nie zobaczymy. W ich miejscu zbiera się kurz, aby inni mogli
zaginąć wśród naszych kroków.”
Luis Arturo Restrepo, (tłum. Beata Olearczuk)
Sonet o czekaniu, Luis Vincente de Aguinaga
„Żądają wytrwałości, dokumentów,
protokołów, czterech zdjeć paszportowych,
deklaracji poparcia deklaracji
i daty, i podpisu oraz świadków.
Pchają mnie od teraz inne dwie ręce,
trzy nogi, kot, bóg, który nie kpi zemnie,
bo nie wiem, ani z człowieka, który wie,
jak szybko kruk przelatuje po niebie.
Jak okropnie długo ciągnie się ten dzień
pracy czy roboty, albo roboczy,
a człowiek nie dociera do okienka,
gdzie dowie się, jeśli dopisze szczęście,
ile trzeba, by minutę zmienić w rok,
a ile by człowiek przestał być sobą.”
(tłum. Wojciech Charchalis)
"Wiedza to zawsze wynik jakiejś nieobecności, jak życie to rezultat zranionych fragmentów"
Nacho Escuín
Doniczka z hortensją na naszym balkonie – upadek, Elena Medel – fragment
„Żadna kobieta nie bierze ślubu ze swoimi kwiatami.
W przypadku mszyc są tylko dwa wyjścia: wyrzucić kwiat
do śmieci
albo oddać rodzicom. W tej sytuacji
– na środek owadobójczy jest już za późno –
każda matka będzie wiedziała, co począć.
Tymczasem, w domu, kobieta śpi.
Mężczyzny
już nie ma.”
(tłum. Marta Szafrańska – Brandt)
• Cytaty pochodzą z „Republica Poetica 1.0 111 wierszy”, Lokator 2015


