Jack Kerouac W drodze
„Znamy życie, Sal, każdy z nas starzeje się pomału i stopniowo dochodzi do sedna spraw. Doskonale rozumiem to, co mi mówisz o swoim życiu, zawsze rozumiałem, co czujesz, czyli teraz jesteś gotów związać się z jakąś naprawdę wspaniałą dziewczyną, jeżeli zdołasz ją tylko znaleźć, przygruchać i nakłonić, żeby się wczuła w twoją duszę, tak jak ja naprawdę próbowałem z tymi swoimi przeklętymi babami.”
reviewed
W otoczeniu gównoświata
Dramaty wyobraźni w wydaniu osobistym.
„Prześpię się i zapomnę; mam własne życie, własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze. „
„Owej nocy w Harrisburgu musiałem się przespać na dworcu na ławce; o świcie wyrzucili mnie kolejarze. Czyż nie jest tak, że człowiek zaczyna życie jako urocze dziecko, które wierzy święcie we wszystko pod dachem swojego ojca? A potem nastaje dzień laodycejski, kiedy dowiadujesz się, że jesteś marny, nieszczęśliwy, biedny, ślepy, nagi, i z tą wizją upiornego, udręczonego ducha idziesz, drżąc cały, przez koszmarne życie. Powlokłem się, jak taki nieszczęśnik, ze stacji; przestałem ogarniać rzeczywistość. Z całego ranka widziałem tylko biel przypominającą biel grobowca. Umierałem z głodu. Nie miałem przy sobie nic, co by zawierało kalorie, poza resztką pastylek na kaszel, które sobie kupiłem przed wieloma miesiącami w Shelton, w Nebrasce; zacząłem je ssać ze względu na cukier. Nie umiałem żebrać. Powlokłem się z miasta, nie czując się na siłach dotrzeć choćby do rogatek.”
Jack Kerouac Wdrodze
