„Jest ogromnie dużo przestrzeni w świecie. Przestrzeni niepotrzebnej, nieporadnej.

O, przestrzenie płaskie, powolne. Nudne, jak ługiem szorowana, wielka podłoga z desek ; jak krągły krajobraz kalendarzowej niedzieli z ludźmi,  którzy zapodzieli gdzieś , na kilka godzin, swój los. 

I spacerują.

I przestrzenie nudne jak ludzie ze straconym życiem . Przestrzenie ciężkie : jak życie bez losu.

Przestrzenie, które wyciskają wielkie, puste łzy.

I są dla nikogo.

Za dużo przestrzeni jest na świecie . Trzeba coś począć z pałubiastą przestrzenią świata.”

Debora Vogel „Akacje kwitną”